7.5

Review: Call of duty: Black Ops 7

Call of Duty: Black Ops 7 presenteert zich als een omvangrijke titel binnen de franchise, maar de drie belangrijkste pijlers – singleplayer, zombies en multiplayer – verschillen sterk in kwaliteit en uitwerking.

De singleplayercampagne probeert voort te bouwen op eerdere verhaallijnen en fungeert als een brug tussen Black Ops 2 en Black Ops 6. Het narratief richt zich op internationale conflicten, geheime operaties en criminele organisaties die achter de schermen invloed uitoefenen. Hoewel dit concept potentie heeft, wordt het verhaal vaak ondermijnd door een rommelige structuur en een gebrek aan duidelijke focus. Missies volgen elkaar snel op zonder dat er voldoende tijd wordt genomen om personages of gebeurtenissen uit te diepen. De gameplay blijft grotendeels beperkt tot lineaire schietsegmenten en korte stealthmomenten, waardoor variatie ontbreekt. De toevoeging van een coöperatieve campaign voor vier spelers klinkt aantrekkelijk, maar in de praktijk komt deze pas echt tot zijn recht wanneer een volledig team beschikbaar is. Solo of met een incompleet gezelschap verliest de modus veel van zijn kracht en balans.

De zombiesmodus is daarentegen een van de meest uitgewerkte onderdelen van het pakket. De maps zijn groot, complex en ontworpen om spelers te dwingen samen te werken en strategieën te ontwikkelen. Er zijn nieuwe mechanics toegevoegd, zoals dynamische omgevingsgevaren en variabele spawnpunten, die de intensiteit van de gameplay verhogen. Puzzels en verborgen geheimen zorgen voor extra lagen die de herspeelbaarheid aanzienlijk vergroten. Het tempo ligt hoog en de progressie voelt duidelijk en belonend, waardoor spelers voortdurend worden aangemoedigd om nieuwe tactieken uit te proberen. Deze modus blijft trouw aan de kern van wat de community waardeert: eindeloze hordes, uitdagende scenario’s en een gevoel van constante vooruitgang.

De multiplayer biedt een solide technische basis en introduceert enkele nieuwe elementen die de ervaring moeten verfrissen. Bewegingsopties zijn uitgebreid, waardoor spelers meer vrijheid hebben in hun speelstijl. De matchmaking is aangepast om sneller en consistenter wedstrijden te vinden, wat de toegankelijkheid vergroot. De gunplay blijft strak en responsief, en de maps zijn gevarieerd in ontwerp, met een mix van compacte arena’s en grotere open gebieden. Naast de klassieke modi is er de nieuwe Endgame-modus, die experimenteert met langere rondes en meer strategische doelstellingen. Hoewel dit een interessante toevoeging is, moet nog blijken of het voldoende aantrekkingskracht heeft om een vaste plaats binnen de multiplayerstructuur te veroveren. Ondanks deze verbeteringen blijft de kernervaring grotendeels gelijk aan eerdere delen, waardoor het vernieuwingsaspect beperkt blijft. Voor spelers die jaarlijks terugkeren naar Call of Duty biedt Black Ops 7 vooral herkenning en continuïteit, maar weinig echte vernieuwing.

Samengevat levert Black Ops 7 een gemengd pakket op. De singleplayercampagne mist samenhang en overtuiging, de zombiesmodus is ambitieus en diepgaand, en de multiplayer is technisch solide maar behoudend. Het resultaat is een game die verschillende doelgroepen aanspreekt, maar niet overal dezelfde kwaliteit weet te bereiken.