Ubisoft’s Avatar: Frontiers of Pandora, oorspronkelijk gepland om gelijktijdig met Avatar 2 uit te komen maar vertraagd voor perfectie, biedt een prachtige en indrukwekkende open spelwereld. De ontwikkelaars van Massive Entertainment hebben op verbluffende wijze het magische Pandora weten na te bootsen, met buitenaardse natuurlandschappen die tot de mooiste decors behoren die ooit in een videogame zijn vertoond.
De omgeving is niet alleen een van de grootste open werelden van Ubisoft, maar ook een van de meest gedetailleerde. Van drassige regenwouden tot neon-verlichte bossen en gigantische rotskloven, de diversiteit en pracht zijn ongeëvenaard. Deze wereld is een traktatie voor liefhebbers van openwereldgames, vooral voor diegenen die altijd al Pandora vanuit het oogpunt van een Na’vi wilden ontdekken.
Het verhaal van Frontiers of Pandora, canon volgens regisseur James Cameron, speelt zich af tussen de gebeurtenissen van Avatar 1 en 2. Een jongvolwassen Na’vi, na jaren onder toezicht van de menselijke militaire organisatie RDA, ontsnapt uit een streng bewaakte militaire basis en keert terug naar de vrije wereld van Pandora. Zonder herinneringen ga je op verkenningstocht door de Westelijke Frontier, terwijl je samenwerkt met andere Na’vi-stammen om de groeiende vervuilende voetdruk van de RDA te stoppen.
De gameplay richt zich op het heroveren van RDA-basissen in het Westelijke Frontier, vergelijkbaar met het concept van Far Cry. Echter, de beperkte wapenopties, waarbij pijl-en-bogen vaak de enige effectieve keuze zijn, maken de verovering van kampen minder vermakelijk dan gehoopt. De stealth-mechanismen laten te wensen over door ongeoptimaliseerde vijandige AI, waardoor stealth-aanvallen vaak escaleren in massale confrontaties.
Het redden van gebieden na het verslaan van RDA-faciliteiten biedt voldoening, maar het spel valt in herhaling door de overvloed aan vergelijkbare faciliteiten. De herhaaldelijke ‘fetch quests’ dragen weinig bij aan het verkennen van de spelwereld en voegen toe aan de repetitieve aard van het spel.
De interactieve open wereld van Pandora compenseert de zwakke punten. Het verzamelen van materialen om items te maken, gecombineerd met het respectvol omgaan met de natuur, voegt diepgang toe. De wereld is dynamisch, met gewassen en alienachtige diersoorten die op verschillende manieren reageren. Het doorkruisen van de Westelijke Frontier is een avontuur op zich, met uitdagende jungle-parcours, klimmogelijkheden en interactieve elementen.
Avatar: Frontiers of Pandora schittert in zijn veelzijdige open wereld en laat vakmanschap zien, met minimale technische problemen. Desondanks wordt de constante vermakelijkheid ondermijnd door generieke combat en geestdodende missies. Voor Avatar-fans biedt het een magische ervaring, maar voor diegenen die de typische Ubisoft-gameplayloops beu zijn, geeft het weinig reden hun mening bij te stellen. In de strijd tussen perfectie en plezier, bereikt Frontiers of Pandora misschien niet de hoogste top, maar het biedt zeker een glimp van de magie van Pandora.
Conclusie 8.0/10
Avatar: Frontiers of Pandora, ontsproten uit de samenwerking tussen Ubisoft en regisseur James Cameron, presenteert een verbluffende open spelwereld die de pracht van het magische Pandora tot leven brengt. Massive Entertainment heeft vakmanschap laten zien door een van de grootste en meest gedetailleerde open werelden van Ubisoft te creëren, bezaaid met buitenaardse natuurlandschappen die variëren van drassige regenwouden tot neon-verlichte bossen en gigantische rotskloven.
Het verhaal, dat zich afspeelt tussen de gebeurtenissen van Avatar 1 en 2, volgt een jongvolwassen Na’vi die ontsnapt aan de streng bewaakte RDA-militaire basis, terugkeert naar de vrije wereld van Pandora en samenwerkt met andere stammen om de RDA’s groeiende vervuiling te stoppen. Ondanks het interessante verhaal en de betrokkenheid van Avatar-fans, kampt het spel met tekortkomingen in de gameplay.
Het concept van het heroveren van RDA-basissen in het Westelijke Frontier, vergelijkbaar met Far Cry, wordt gehinderd door beperkte wapenopties. Pijl-en-bogen blijven vaak de enige effectieve keuze, wat de verovering van kampen minder vermakelijk maakt. Stealth-mechanismen worden verstoord door ongeoptimaliseerde vijandige AI, waardoor stealth-aanvallen vaak escaleren in massale confrontaties.
Het redden van gebieden na het verslaan van RDA-faciliteiten geeft voldoening, maar het spel valt in herhaling door de overvloed aan vergelijkbare faciliteiten en repetitieve ‘fetch quests’. Desondanks biedt de interactieve open wereld een boeiende ervaring, met dynamische elementen zoals reactieve gewassen en alienachtige diersoorten.
De veelzijdige open wereld van Frontiers of Pandora, ondanks enkele technische problemen, toont vakmanschap en weet de belofte van een prachtige Pandora grotendeels waar te maken. Het spel laat een glimp zien van de magie van Pandora, maar valt tekort in het handhaven van constante vermakelijkheid door generieke combat en monotone missies. Voor Avatar-fans biedt het een betoverende ervaring, maar voor diegenen die vermoeid zijn van de typische Ubisoft-gameplayloops, biedt het weinig reden om hun mening te herzien. Avatar: Frontiers of Pandora heeft misschien niet de hoogste top bereikt, maar het verdient zeker erkenning voor zijn visuele pracht en de poging om de betovering van Pandora naar het digitale rijk te brengen.
