Review: Gore Doctor

Eerste indruk

Gore Doctor, ontwikkeld door Salient Games, is een indie-horrorgame die je in de rol plaatst van een slachtoffer in een sinister ziekenhuis. Met een duistere sfeer, brute scènes en occulte ondertonen probeert de game je te laten griezelen. Maar ondanks enkele memorabele momenten, voelt het geheel eerder als een ruwe schets dan een volwaardige horrortitel.

Gameplay en structuur

Je begint vastgebonden op een brancard, waarna je langzaam ontdekt dat je bent ontvoerd door gemaskerde figuren. Wat volgt is een mix van stealth, puzzels en actie in een reeks verwrongen locaties van sporthallen tot vervallen ziekenhuizen. Je moet ontsnappen, codes vinden, puzzels oplossen en afrekenen met zombie-achtige vijanden.

De gameplay is wisselvallig. Puzzels variëren van het verzamelen van specimenpotten tot het naspelen van melodieën op een piano. Hoewel sommige puzzels effectief zijn, worden ze vaak gebruikt om de speeltijd kunstmatig te rekken. De combat is houterig en mist impact: wapens voelen slap aan en vijanden reageren nauwelijks op schade.

Visuele stijl en sfeer

De game is letterlijk en figuurlijk donker. Veel spelers klagen over de belichting, die het navigeren bemoeilijkt zelfs met een hoofdlamp. De omgevingen zijn grauw, met bloed, lichaamsdelen en occulte symboliek. Hoewel dit bijdraagt aan de sfeer, worden de visuele artefacten en reflecties op niet-reflecterende objecten als storend ervaren.

Geluid en voice-acting zijn minimaal maar functioneel. De protagonist spreekt zelden, en de meeste narratieve context komt via documenten en dagboekfragmenten. Het verhaal blijft vaag, zelfs na het uitspelen.

Technische kant en frustraties

De besturing is stroef, vooral bij platformelementen. Sprongen zijn onnauwkeurig en frustrerend, wat extra pijnlijk is in segmenten waar je herhaaldelijk moet springen om verder te komen. Vijanden zijn schaars, en de AI is zo zwak dat sommige boss fights per ongeluk triviaal worden zoals een dinner lady die vastloopt achter een tafel.

Een elevator-segment halverwege de game is emblematisch voor de frustratie: een vijf minuten durende rit met zaagbladen, waarbij falen betekent dat je het hele stuk opnieuw moet doen.