7.5

Review: Digimon Story: Time Stranger

Na het succes van Digimon Story: Cyber Sleuth (2015) en zijn opvolger Hacker’s Memory (2017) heeft Bandai Namco er acht jaar over gedaan om terug te keren naar de wereld van Digimon in RPG-vorm. Time Stranger is geen directe sequel, maar eerder een spirituele opvolger: eentje die probeert het beste van de vorige games te combineren met een nieuw, tijdreis-gedreven verhaal en een moderne presentatie op de PS5. 

De game opent met een jonge protagonist die getuige is van vreemde digitale verstoringen in de echte wereld. Al snel word je opgezogen in de “Digital World”, waar tijd niet altijd lineair verloopt. Dat vormt de kern van Time Stranger een RPG die speelt met tijdsprongen, parallelle werelden en de band tussen mens en Digimon.

Het klinkt ambitieus, De vraag is: weet het spel die ambitie waar te maken?

Het verhaal van Time Stranger is verrassend volwassen voor een Digimon-titel. Het thema van tijdreizen wordt niet alleen als gimmick gebruikt, maar ook om existentiële vragen te stellen: wat gebeurt er als je je Digimon-partner verliest? Kun je fouten uit het verleden herstellen? En hoeveel controle heb je echt over de digitale wereld?

De toon is serieuzer dan in voorgaande games. Dialogen zijn uitgebreider, met voice-acting in zowel Japans als Engels van hoge kwaliteit. De hoofdpersonages zijn dieper uitgewerkt dan je zou verwachten van een monsterverzamel-RPG. Sommige rivalen hebben overtuigende motivaties, en er zijn momenten waarop de emotionele lading echt binnenkomt.

De pacing kan echter traag zijn. De eerste vijf à zes uur zijn een mix van tutorials en rustige opbouw. Pas daarna ontvouwt het verhaal zich écht, en komen de grotere thema’s rond tijd en identiteit aan bod. Geduld wordt dus beloond, maar niet iedereen zal dat geduld hebben.

De kern van Time Stranger blijft natuurlijk het verzamelen, trainen en evolueren van Digimon.
Er zijn ruim 450 Digimon beschikbaar van klassiekers als Agumon en Gabumon tot nieuwkomers uit recentere seizoenen.

Het digivolution-systeem is indrukwekkend uitgebreid. Iedere Digimon heeft meerdere evolutiepaden, gebaseerd op statistieken, moraal en de band met de speler. Er zijn bovendien “reverse evolutions”, waarmee je kunt terugkeren naar eerdere vormen om alternatieve routes te verkennen. Dit maakt experimenteren aanmoedigend en verslavend.

De gevechten zijn turn-based, zoals in eerdere titels, maar soepeler en moderner gepresenteerd. Animaties zijn vloeiend en er is meer aandacht voor strategie dankzij combinaties van buffs, elemental resistances en team-synergie.
Een fijne toevoeging is de "Tactical Speed"-optie, waarmee je het tempo van gevechten kunt versnellen ideaal voor grinding.

Het enige nadeel: sommige encounters voelen repetitief aan, zeker tijdens lange zijmissies. De AI is zelden uitdagend, behalve bij een handvol eindbazen.

Visueel doet Time Stranger een flinke stap vooruit ten opzichte van Cyber Sleuth.
De omgevingen van futuristische stadszones tot zwevende data-eilanden ogen levendig en kleurrijk. De Digital World heeft nu echt schaal en variatie: bossen vol glinsterende codepartikels, glitch-valleien waar tijd letterlijk stilstaat, en oude serverruïnes waarin je herinneringen kunt “downloaden”.

De grafische stijl is typisch Digimon: half anime, half cyberpunk. Op PS5 draait alles in 4K, maar helaas slechts op 30 frames per seconde. Hoewel de game er fraai uitziet, zijn er regelmatig kleine haperingen bij het laden van omgevingen of tijdens gevechtsovergangen.
Het is niet spelbrekend, maar wel jammer in 2025 zeker voor een game die technisch niet extreem zwaar lijkt.

De muziek verdient lof. De soundtrack balanceert elektronische beats met melancholische pianomelodieën, wat perfect past bij het thema van tijd en herinnering. De Japanse stemacteurs leveren bovendien topwerk.

Bandai Namco heeft goed geluisterd naar de feedback van fans. Er zijn talloze kleine verbeteringen die het spelen aangenamer maken:

• Snellere laadtijden (dankzij de PS5-SSD)
• Automatische opslag op meerdere slots
• Handige filteropties in het Digimon-archief
• Betere uitleg van status-effecten en passieve vaardigheden
• Een “friendship system” dat ook buiten gevechten invloed heeft op evolutie

Toch zijn er nog wat ruwere randjes. Het menusysteem blijft soms onoverzichtelijk, vooral in de beginfase. Af en toe duiken bugs op: verkeerde missie-indicatoren, vastlopende animaties of tijdelijk verdwijnende Digimon in het menu. De meeste worden verholpen door te herstarten, maar ze tonen dat de game nét wat meer polish had kunnen gebruiken.

De hoofdverhaallijn is goed geschreven, maar die van de zijmissies wat minder. Vaak komt het neer op “zoek deze Digimon”, “breng dit item terug” of “versla deze glitch-monsters”. Het gebrek aan variatie maakt deze optionele content wat eentonig. Ook zijn sommige gebieden lineair je volgt een duidelijk pad met weinig ruimte voor ontdekking.

Wel zijn er enkele hoogtepunten: speciale Time Anomalies-missies waarin je gebeurtenissen uit eerdere Digimon-tijdlijnen kunt herschrijven, inclusief cameo’s van oude karakters. Die momenten zijn een feest voor fans van Digimon.